नारायण गाउँले ।
रवि लामिछानेजी,
रगताम्य भएर उपचारका लागि लगिँदै गर्दा एम्बुलेन्सबाटै थुतेर प्रहरी जवान थमन बिकको हत्या भएको थियो । उक्त हत्याका आरोपमा अदालतले पक्राउ गर्न आदेश दिएको र प्रहरीले खोजी रहेको व्यक्ति हुन् लक्ष्मी महतो कोइरी ! यो सामान्य टोलझगड़ा, लेनदेन या लुटपाटको मुद्दा होइन ।
त्यस्तो जघन्य अपराधमा मुछिएको व्यक्तिलाई संरक्षण गर्नु, अझ टिकट नै दिनु र संसदसम्म ल्याउनु आफैमा अपराध हो । सभ्य र कानुनी देशमा अपराध र अपराधीको संरक्षण दुबै उत्तिकै अक्षम्य हुन्छन् । यो तपाईंको विवेकले बुझ्छ नै । अझ तपाईंको लड़ाइँ नै यस्तै अपराधविरुद्धको हो भन्ने हामीलाई लाग्छ ।
हामीलाई थाहा छ, संरक्षण र टिकट तपाईंले दिएको होइन । संरक्षण दिने हात तपाईंको कानुनी पाखुराभन्दा बलियो हुनसक्छ । त्यसैले उतैबाट ग्रिन सिग्नल नआएसम्म तपाईं चाहेर पनि केही गर्न सक्नुहुन्न । तर, तपाईंले कम्तिमा इमान्दार जवाफ त दिन सक्नुहुन्छ । स्केचको भरमा विश्वस्तरका अपराधी समाउन सक्ने क्षमता र संयन्त्र भएको हाम्रो पुलिसले संसद भवन ओहोर–दोहोर गरिरहने एउटा सेलिब्रिटी आरोपी समाउन नसक्ने भन्ने पनि हुन्छ र ?
दुःख तपाईंले पक्रन नसकेकोमा होइन, तपाईंको लम्पसारवाला जवाफले लागेको हो । कहिले गृहमन्त्रीले हत्कडी बोकेर हिँड्दैन भन्नुहुन्छ, कहिले विधि र पद्धति मिच्न सकिन्न भन्नुहुन्छ । भनिदिनुहोस् न, एउटा हत्याको फरार अभियुक्तलाई समाउँदा कुन विधि र पद्धति मिचिन्छ ? कुन शक्तिकेन्द्र र कुन दबाबका कारण कोइरी स्वतन्त्र घुमिरहेका छन् ? संसदको कुन चुनाव, कुन विधेयकमा मतदान गरिसकेपछि बल्ल उनलाई पक्राउ गर्न ओलीबाट ग्रीन सिग्नल आउने हो ? सबै अपराधलाई तपाईंले आफ्नै काँधमा बोकेर संरक्षण गर्न जरूरी छैन । अनि तपाईंलाई संसदमा प्रश्न सोध्ने कांग्रेसलाई पनि हिम्मतसाथ सोध्नुहोस्, भ्रष्टाचार मुद्दा विचाराधीन रहेका र संसदमा शपथ लिनसमेत अयोग्य व्यक्तिलाई उसले किन टिकट दिएको हो ?
एक महिनामा तपाईंले सबै अपराध सफा गर्ने भन्ने स्वैरकल्पना कसैले गरेको छैन । गृहमन्त्रीले टुँडिखेलमा नेताको लाइन लगाएर लात्तैलात्ताले नाकको डाँडी भाँच्ने आश पनि कसैको होइन । तर, तपाईंको हात बाँध्ने तत्त्वहरूलाई नाङ्गेझार पार्न त सक्नुहुन्छ नि ! रेडिमेड जवाफ दिनुभन्दा यस्तो र यसको कारणले गर्दा पक्राउ गर्न नसकिएको हो भन्न त तपाईंलाई केहीले नरोक्नुपर्ने हो !
तपाईंलाई भोट दिने र शुभकामना राख्नेहरूले केही नयाँ हुन्छ भनेर त्यसो गरेका हुन् । हिजो तपाईंको नजरमा सिस्टमदेखि नेतासम्म सबै अक्षम, खराब र भ्रष्ट थिए । त्यसैमा मतदातालाई कन्भिन्स गरेर, सिस्टम बदल्छु भनेर तपाईंले जित्नुभएको हो । आज एक्कासि तपाईं सिस्टमभन्दा एक इन्च दायाँबायाँ जान्न भन्नुहुन्छ । हामीले के बुझ्ने ?
शायद सत्ताको बलियो खरबरदारीका लागि तपाईंलाई जनताले मत दिएका थिए । जित्नेबित्तिकै न्यूनतम साझा कार्यक्रम पनि नबन्दै, आफू बिना सरकार बन्ने या नबन्ने अवस्था समेत थाहा नहुँदै सरकारमा जान हतार गर्नुभयो । अझ गृहमन्त्रालयमा तपाईंमाथि छानबिन हुँदै गर्दा प्रत्यक्ष स्वार्थ बाझिने गरी जबरजस्ती गृहमन्त्रालय रोज्नुभो । अलिकति विरोधका स्वर सुनिए । किनकि तपाईं यस्ता विषयमा खरो बोल्नुहुन्थ्यो । मतदाताले त बचाउ गरे नै, हामी जस्ता शुभचिन्तकले समेत लेखेरै बचाउ गर्यौँ । किनकि हामीलाई सिस्टमभन्दा सपनामाथि भरोसा थियो । तपाईं सपना हुनुहुन्थ्यो ।
यत्ति सानो देशमा यति धेरै सांसद र मन्त्री किन चाहियो भन्नुहुन्थ्यो, विश्वमा बिरलै देखिने चार जना उपप्रधानमन्त्री तपाईंलाई नै चाहियो । हाम्रो सपना यस्तो थिएन । तलबभत्ता मात्रै खर्च हुने राज्यमन्त्री नबनाऊँ भनेको भए पनि हुन्थ्यो । यत्रो सामाजिक विरोध भएपछि स्वार्थ बाझिने गरी श्रममन्त्री सोही व्यक्तिलाई बनाउनु पर्छ भन्ने पनि थिएन । आखिर चार जना मन्त्री नै खसआर्यबाट किन भन्ने प्रश्न पनि उठ्ने थिएन । तपाईं चुनाब अघि जस्तै खरो भएको भए राप्रपाले भ्रष्टाचार आरोप लागेका ठेकेदारलाई ठेक्का दिने मन्त्री बनाउनुअघि तीन पल्ट सोच्दो हो ।
रविजी, तपाईं अहिले नै ‘डिफेन्सिभ’ मुद्रामा देखिनुहुन्छ । यो तपाईंको कित्ता होइन । सत्ता र सिस्टमको डिफेन्स गर्न होइन,परिवर्तन गर्न तपाईं त्यहाँ हुनुहुन्छ । नमिठो लाग्ला, तर तपाईंलाई ’डिफ्युज’ गर्न चाहनेहरू मात्रै यतिबेला तपाईंका बोली र क्रियाकलापबाट खुशी छन् ।