दीपकराज गिरी ।
आज म लेख्दैछु…’मलाई लाग्छ हामी गम्भीर मोडमा आइपुगेका छौं । बास्तवमा जुन प्रकारको जनअपेक्षा थियो दलहरूले त्यसको ठिक विपरित काम गरेकै हो । देशमा परिवर्तन अनेकौं भए तर ति केबल राजनीतिक परिवर्तन मात्रै थिए । जनताको अवस्थामा खासै केही परिवर्तन आएन । धनी हरेक दिन धनी बन्दै गए ,गरिब झन् झन् गरिब । पहुँच हुनेहरूको लागि हरेक सुविधा ढोकामै उपलब्ध हुने तर भूइँ मान्छेको लागि सामान्य भन्दा सामान्य कुरा पनि दूर्लभ हुन थाल्यो । दलहरू र तिनका कार्यकर्ताको तडकभडक शैलीले उनीहरूमा झन् नैराश्यता निम्त्यायो । पछिल्लो कोभिडको समयपछि स्थिति झनै भयावह हुँदै गयो । सर्वसाधारणहरूले चर्को अभाव र गरिबी झेल्नुपर्यो । फलस्वरूप पासपोर्ट लिनेहरूको लाइन, हरेक सोमबार पशुपतिनाथमा दर्शन गर्नेहरूको लाइन भन्दा लामा हुन थाले । हाम्रो एअरपोर्ट कुनै ट्रेन स्टेशन जस्तो लाग्न थाल्यो । सबैतिरको यो बेथिति, बिसंगति र अभावविरुद्ध आफ्ना आवाजहरू बुलन्द गरेर केही नयॉ व्यक्ति र शक्तिहरूको उदय भयो र त्यो स्वभाविक पनि थियो । जसरी जनताका यस्तै अभाव असन्तुष्टिको प्रतिनिधित्व गरेर कुनै समय कॉग्रेस एमाले माओवादीहरूले लामो समयसम्म शासन गर्ने मौका पाए । ठिक त्यसै गरेर अहिलेको अवस्थामा जनताको आशा भरोसा नयॉ अनुहारहरूमा केन्द्रित भएको छ । उनीहरूमा जनताको विश्वास र भरोसा बढ्दै गयो । यी नयॉ व्यक्ति र शक्तिहरूप्रति जनताको मुख्य आकर्षण भनेको नै दलहरू प्रतिको वितृष्णा नै हो ।
नयॉ व्यक्ति र दलहरूको नारा सबैभन्दा पहिला राष्ट्रियता रह्यो, त्यो स्वभाविक पनि हो । हरेक गरिब र कमजोर मूलुकमा सबैभन्दा चॉडै आफूतिर आकर्षित गर्न सक्ने हतियार भनेकै राष्ट्रियता हो ! अब यसरी उदाएका शक्तिहरू बीच नै को बढी राष्ट्रवादी भन्ने प्रतिष्पर्धा नै चलेको छ । जनता पनि जसले ठूलो स्वरमा देशको बारेमा बोल्छ त्यता लाग्नु स्वभाविक हो देश आखिर देश नै हो । झन् पछिल्लो समय जुन घटना घट्यो त्यसले मलाइ के लाग्छ भने पहिचानका लागि अब देशमा दुई शक्तिहरू मात्रै बॉकी हुनेछन् ।
१ राष्ट्रवाादी अर्को राष्ट्रघाती
एकले अर्कोलाई राष्ट्रघाती भन्ने, अर्कोले अर्कोलाई तानाशाह भन्ने । जुन संकेत भिडन्तको संकेत हो । संहारको संकेत हो । अहिलेको भोक र गरिबीलाई एकातिर छाडेर अब मुद्दा अन्तै मोडिनेछ ! अब हामी देश विकासको लागि होइन को बढी देशभक्त हो भनेर लड्ने छौ । अदृश्य शक्तिलाई त जसरी पनि लडाउनु नै छ हामीलाई । पहिला हाम्रा पूर्खा राष्ट्रको लागि विदेशीसँग लडे । अब हामी राष्ट्रियताको नाममा आफू आफू लड्ने छौं । यसबाट जुन पक्षले जितेपनि देशले हार्नेछ । समय छँदै यो विनाशकारी प्रतिस्पर्धाबाट बाहिर आएर एकले अर्कोको विचारको सम्मान गर्दै दलिय र व्यक्तिगत स्वार्थ त्यागेर हातेमालो गरेर अगाडि बढेमा मुलुकमा रहेको विद्यमान समस्याहरूविरुद्ध जित हासिल गर्दै देश अगाडि बढाउन सकिएला नत्र यही शैलीमा अघि बढे….’ जय पशुपतिनाथ !! जय नेपाल !!