नारायण गाउँले ।
विश्वभर पुरातात्विक महत्व भएका संरचनामा एउटा इँट्टा फेर्न पर्दा समेत रङ्गदेखि आकार र सामग्री उस्तै देखियोस् भन्ने सजगता हुन्छ । पशुपतिनाथ त विश्वभरका हिन्दुको पवित्र सम्पदा पनि हो । राज्यकोषबाट मन्दिरको गर्भगृहभित्र रहने एउटा जलहरी फेर्दासमेत एक दर्जन बढ़ी मान्छेको नाम लेखिनु सर्वथा अनैतिक कार्य हो । शिलालेखमा त लेखिएकै थियो थियो, मूल शिवलिङ्गमाथि रहने जलहरीमैं व्यक्तिको नाम लेख्ने सोच या लोभ कसरी आयो होला ? यो त पशुपति क्षेत्रको एक रोपनी जग्गा आफ्नो नाममा पास गर्नुभन्दा बढ़ी अपराध हो ।
राज्यकोषमात्रै होइन, आफ्नै निजी सम्पत्तिले कसैले जलहरी निर्माण गरे पनि त्यस्तो सम्पदामा व्यक्तिको नाम लेख्ने अनुमति नदिइनुपर्ने हो । सदाको लागि पशुपतिको गर्भगृहमैं नाम कुँदिन्छ भने धेरै धनाढ्यहरूले दानका नाममा सम्पदा कब्जा गर्न सक्नेछन् । यसरी चढ़ाउनेको नाम र कीर्तिले पशुपतिनाथका सबै भित्ता रङ्गिन सक्छन् ।
यति ठूलो आस्था र सम्पदामा समेत हाम्रो निकृष्ट राजनीति घुस्नु, छानबिन गर्न पूजा रोकिनु र एक हूल मान्छे तराजू बोकेर जाने अवस्था आउनु लज्जाको विषय हो । हामी विश्वभर इज्जत नभएको, सम्पदाको मूल्य थाहा नभएको, असहिष्णु, भ्रष्ट, लोभी र कीर्ते जातिको रूपमा परिचित हुने डर देखिएको छ ।
कम्युनिष्ट नेता हुँ भन्ने आडम्बरले ईश्वरको नाममा शपथ खान नदिए पनि र पुरस्कार र सम्मानको लोभमा नेपालमा सबैभन्दा बढ़ी धर्मान्तरणमा सक्रिय कोरियन चर्चको होली वाइन कार्यक्रमलाई राज्यले नै स्पोन्सर गर्ने विस्मरणीय काम भएता पनि तुलनात्मक रूपमा केपी ओली धर्म र संस्कृतिप्रति अन्य कम्युनिष्ट नेताभन्दा बढ़ी नजिक छन् । जलहरी चढाउनुको नियतमैं खराबी देख्नु आफैंमा अतिवाद होला ।
तर, जानेर या नजानेर भएको यो गल्तीलाई सच्याएर यो विवादलाई यहीँ साम्य गर्नु र थप विवादबाट जोगाउनु आवश्यक छ । स्वयं केपी ओलीले यसमा पहल गर्नुहोला भन्ने आशा छ । हामी प्रायसः लहड़ी शासकबाट शासित हुन्छौं । यस्तोमा गलत नजीर बस्नबाट रोक्नु पनि जरूरी छ । नत्र एकदिन पशुपतिको गेटमा लहरै शासकका शालिक उभिएको देख्ने दिन पनि आउन सक्छ ।
राजनीति गर्न हजार विषय छन् । कृपया पशुपतिनाथलाई अलग राखौँ !